Via de Facebook lotgenoten groep ‘Lyme – teek care’, kwam ik er achter dat afgelopen zaterdag het Lyme protest plaats ging vinden. Dichter bij komend besloot ik samen met mijn vrouw Angelique en ons hondje Beauty er in het groen naar toe te gaan.
Toen we in Eindhoven aankwamen hebben we op een afstand tijdens een kopje koffie even gade geslagen wat er schuin aan de overkant al werd opgebouwd. Ik moet helaas tegenwoordig eerst de kat uit de boom kijken en zorgen dat, net als bij de meeste, de prikkels me niet te veel partte zouden gaan spelen. Angelique trok me gelukkig mee en zo stonden bij de sfeervol opgezette stands, waarbij de samenhorigheid gelijk opviel.
Er stond een marktkraam met muziek, t-shirts en armbandjes die voor weinig verkocht werden, een mooi scherm/doek waar vele foto’s van Lyme patiënten op afgebeeld stonden, en een kraam waar suikerspinnen, cake, thee en koffie te koop waren. Gelukkig waren er ook genoeg zitplaatsen.
Vanaf een uur of 14.00 stroomde het langzaam vol. Sommige mensen herkenden mij van de tv, ik was stom verbaasd en had dat niet in de gaten. Men me bedankte mij voor wat ik probeer via tv, niet specifiek mijzelf maar aller onze situatie, duidelijk over te laten komen. Goed, zo van lief en lee werd de sfeer echt mooi om te zien, zelfs de honden waren in een groen shirtje of iets gekleed.
We deelden onze ervaringen uit, en ik kreeg van sommige, rekening houdend met mijn eigen situatie, best wat rillingen, bah. folders werden uitgedeeld aan passanten die aan het winkelen waren en interesse toonden.
Wel en dan de thuisblijvers…. ik kan je zeggen: we hebben jullie in gedachten bij ons gehad. Jullie thuisblijvers werden zeker gemist, maar dat werd zeer begrepen!
Vergeet niet: wel of niet aanwezig, we voeren dezelfde strijd, aandacht, begrip, erkenning en dan het grote gevecht…….
Er was uiteindelijk tegen het avonduur nog een woordvoering geuit door de organisatie. Ondertussen waren er ook wat mensen door vermoeidheid naar huis gegaan, maar wel met moeite; liever hadden ze langer gebleven.
Bij aanvang van de stille tocht liep er iemand van de pers mee om het gade te kunnen slaan. De stille tocht was precies zoals het hoort. We waren in gedachten bij wie dan ook!
Het mooie van zo’n dag is dat je elkaar dan in het echt ziet en ontmoet. Het voelt fijn om lief en leed te kunnen delen met elkaar.
tekst door René Kostense
Time for Lyme 